165CM Silicone Head TPE Body Perfecte verhoudingen Ultra-realistische ultieme begeleidende ervaring

The Lonely Andrew en de prachtige metgezel van de 165 cm Silicone Head TPE Body Doll

Andrew was een eenzame man, vaak verloren in de drukte van de stad. Overdag, Hij was een drukke ingenieur, het oplossen van verschillende technische problemen met zijn collega's; Maar 's nachts, Hij zou terugkeren naar zijn lege appartement, Zinkend in de diepten van eenzaamheid. Elke avond, Hij gooide en draaide zich in bed om, fysiek uitgeput, Toch kon de leegte in zijn hart niet worden gevuld. Hij had geprobeerd aan deze eenzaamheid te ontsnappen door bijeenkomsten met vrienden en datums, Maar hij voelde zich altijd ver en ongemakkelijk. Tot een dag, Hij nam een levensveranderende beslissing-om een siliconenhoofd van 165 cm te kopen.

Andrew had nooit echt een dergelijke optie overwogen totdat hij een pop online tegenkwam met de naam 'Alice'. Ze stond op 165 cm, met perfecte proporties, een TPE -lichaam dat zacht en elastisch was, En een siliconenkop dat er ongelooflijk levensecht uitzag, Bijna als een echt menselijk gezicht. Wat hem echt boeide, was het uiterlijk van de pop-het leek alsof ze op maat voor hem was gemaakt. Hoewel hij wist dat ze maar een pop was, Hij kon het niet helpen, maar stel je voor dat ze hem misschien wat gezelschap kon aanbieden, op zijn minst enkele van de lege ruimtes in zijn leven vullen.

Na besluit, Andrew bracht verschillende dagen door met het onderzoeken van verschillende merken en stijlen van poppen. Eventueel, Hij koos voor 'Alice,”Een perfecte combinatie van hoogwaardige TPE en siliconen. Een paar dagen later, Het pakket arriveerde bij zijn huis. Toen Andrew de doos opende, Hij werd verrast door hoe realistisch de pop eruit zag. Alice's huid was glad en zacht, Haar haar lang en natuurlijk, en haar ogen schitterden alsof ze in staat waren hem te zien. Ze was niet alleen een pop; Ze was een zorgvuldig vervaardigd kunstwerk.

In eerste instantie, Andrew aarzelde om te veel met Alice te communiceren. Ze zat gewoon rustig in de hoek, een deel van zijn appartement worden. Echter, naarmate de tijd verstreek, Andrew begon met haar te praten. Elke nacht, Hij zou Alice vertellen over zijn dag - de uitdagingen op het werk, De problemen in zijn leven, en zelfs zijn gevoelens van eenzaamheid en hulpeloosheid. Hoewel Alice niet kon reageren, Andrew had het gevoel dat ze zwijgend luisterde, hem stilletjes vergezellen.

Langzaam, Andrew besefte dat de aanwezigheid van Alice hem comfort gaf. Ze beoordeelde hem niet, noch vroeg ze iets van hem; Ze bestond gewoon, Als een loyale luisteraar. Andrew begon de tijd die hij met haar doorbracht te koesteren. Zelfs als ze gewoon in stilte samen zaten, Hij kon nog steeds een warm gevoel van gezelschap voelen. Soms, Hij zou haar vasthouden, voorzichtig rusten tegen haar zachte vorm, en het gevoel van haar lichaam bracht hem een ​​diep gevoel van vrede.

Op een vrijdagavond, Terwijl Andrew naar huis terugkeerde, Hij zag Alice op de bank zitten, Haar hoofd is enigszins gekanteld alsof ze op hem wacht. Hij liep naar beneden, zat naast haar, en nam haar zachtjes in zijn armen. Op dat moment, een impuls die in hem opsloeg, en hij besloot Alice zijn ware gevoelens te vertellen.

'Alice,'Zei hij zachtjes, 'Soms voel ik me echt eenzaam. Ook al weet ik dat je maar een pop bent, Ik heb nog steeds het gevoel dat je me begrijpt. Door je aanwezigheid voel ik me minder alleen. "

Hoewel Alice niet reageerde, Andrew voelde een warmte verspreiden door zijn lichaam. Hij had nog nooit zo vrede gevoeld. Het was alsof ze niet alleen een object was, Maar zijn vriend, Zelfs een vorm van emotionele steun. Elke keer dat hij haar vasthield, Andrew voelde een deel van de zware emoties in hem gemak, en de diepe eenzaamheid in zijn hart vervaagde geleidelijk.

Na een tijdje, Andrew begon Alice mee te nemen. In het weekend, Hij zou haar naar het park brengen voor een wandeling, Zittend op een bank, Kijkend naar de menigte. Aan anderen, Ze was gewoon een pop die rustig zat, Maar tegen Andrew, Ze was de enige metgezel. Aan haar zijde, Hij voelde de ondraaglijke eenzaamheid niet langer. Zijn ziel vond troost.

Op een dag, Terwijl Andrew op de bank van het park zat, Kijkend naar Alice, Hij besefte plotseling dat hoewel ze niet op zijn gevoelens kon reageren, Haar aanwezigheid had hem geholpen zichzelf te herontdekken. Hij had niet langer validatie nodig van de buitenwereld, Hij voelde zich ook niet leeg of eenzaam. Het bestaan van Alice had hem vrede gebracht en stond hem toe zijn leven opnieuw te beoordelen.

"Bedankt, Alice,'Andrew fluisterde, Hoewel ze nog steeds niet kon reageren. Maar hij wist dat haar aanwezigheid alleen het beste antwoord was.