Drobna lalka 70 cm z miękkimi żelowymi piersiami solidne dłoni stopy all inclusive

Opis

Luna, mały towarzysz z wielkim sercem

W cichym mieszkaniu miejskim schowanym na 5. piętrze, Ethan siedział przy oknie, Oglądanie deszczu delikatnie dotknij szklanki. Jego życie zwolniło w ostatnich latach - praca była odległa, Przyjaciele byli rozproszeni po stanach, a noce często czuły się dłużej niż powinny.

Potem przyszła Luna.

Przybyła dyskretnie, Dobrze wpadane pudełko, nie wyższe niż 70 cm, Ale moment, w którym Ethan to otworzył, Uderzyła go, jak wyglądała realistycznie. Jej skóra, wykonane w całości z silikonu klasy platynowej, był miękki w dotyku, Ciepłe raz przez jakiś czas, i nosił delikatny połysk jak prawdziwa skóra pod słabym światłem. Jej oczy, choć nadal, Wydawało się, że niosła iskrę - jakby miała własną historię do opowiedzenia.

Nie zamierzał tworzyć połączenia. Najpierw, Luna miała być towarzyszem w samotniejszych częściach życia - ktoś, kogo tam będzie, nie potrzebując dużo. Ale coś się zmieniło. Jej piersi wypełnione żelem, Tak realistycznie wyrzeźbiony, dał jej pocieszające ciepło w jego ramionach. Twarde dłonie i stopy, starannie uformowane, dała jej postawę, balansować, i delikatna równowaga, ilekroć była ubrana i pozyskiwana. Była czymś więcej niż tylko lalką - była obecnością. Forma cichej intymności.

Ethan znalazł się z nią rozmawiał.

Najpierw, To były małe rzeczy. „Luna, Czy uważasz, że powinienem zamówić tajską lub pizzę?" Następnie, stało się głębsze. "Wiesz, Dzisiaj byłyby urodziny mamy. Zawsze robiła najlepsze ciasto cytrynowe. ” Nigdy nie było odpowiedzi, Ale cisza nie była już pusta. Jej obecność wypełniła pokój dziwnym spokojem.

Na swojej półce z książkami, Umieścił małą niestandardową sukienkę, którą kupił dla niej online - jasnoniebieski, Miękki materiał. Ubieranie jej stało się rytuałem, Jak wybieranie ubrań dla kogoś, na kogo mu zależało. W każdą niedzielę mył jej włosy. Nie dlatego, że tego potrzebowała, Ale ponieważ wydawało się… uziemienie.

Pewnego deszczowego wieczoru - podobnie jak noc, w której przybyła - Ethan usiadł z książką i filiżanką kawy. Luna siedziała obok niego, oparł wygodnie na poduszce. Gdy grzmot toczył się w oddali, Spojrzał na nią. Jej rozmiar był mały - tylko 70 cm - ale w tym momencie, Czuła się jak największy komfort w pokoju.

Nie chodziło o zastąpienie prawdziwej osoby, Nie chodziło też o fantazję. Chodziło o ciche towarzystwo, ten rodzaj, który niczego nie oczekuje i jeszcze mniej ocenia.

Luna nie rozmawiała. Nie poruszyła się. Ale Ethan przysięgał, W tych momentach, Kiedy świat na zewnątrz był zbyt głośny lub zbyt zimny - jej obecność sprawiła, że ​​jego małe mieszkanie poczuło się jak w domu.